انتقال پذیری، ادراک دیداری- حرکتی و دیسلکسیا

با هدف مقایسه مکانیسم های شناختی انتقال پذیری و ادراک دیداری – حرکتی در دو گروه ناتوان خواندن و دیکته (دیسلکسیا) وبهنجار، تعداد 36 دانش آموز پایه دوم و سوم (18 نفر ناتوان در خواندن و دیکته و 18 نفر بهنجار) بر پایه ملاک های ناتوانی یادگیریاختصاصی انتخاب شدند. از نرم افزار ویسکانسین برای سنجش توانایی انتقال پذیری و از آزمون بندرگشتالت جهت سنجش ادارکدیداری- حرکتی استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه دیسلکسیا در مکانیسم انتقال پذیری خطای درجاماندگی بیشتری نسبت بهگروه بهنجار داشتند،که نشان می دهد این افراد در تغییر توجه ضعیف تر هستند. در ادراک دیداری – حرکتی افراد ناتوان در نمراتتحریف تفاوت معناداری نسبت به گروه بهنجار داشتند، که نشان دهنده ی این است که آنها نسبت به همتایان بدون ناتوانی درخواندن و دیکته و به خصوص در الگوبرداری از نوشته ها ضعیفتر هستند. با توجه به ضعف گروه دیسلکسیا در مکانیسم های شناختیمی توان با آموزش و مداخلات به موقع گامی را در جهت بهبود یادگیری آنها برداشت.

کلیدواژه ها:

مکانیسم های شناختی ، دیسلکسیا ، انتقال پذیری ، ادراک دیداری-حرکتی