تعیین وضعیت عدالت سازمانی و ارتباط آن با توانمندسازی کارکنان در ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین وضعیت عدالت سازمانی و ارتباط آن با توانمندسازی کارکنان در ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی بود. روش شناسی: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کارکنان ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی بودند که تعداد جامعه آماری 237 نفر و اندازه نمونه 153 نفر بود. برای سنجش ادارک کارکنان از عدالت سازمانی از پرسشنامه استاندارد نیهوف و مورمن (1993) با سه مؤلفه (عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی) و برای اندازه گیری توانمند سازی کارکنان از پرسشنامه استاندارد اسپریتزر(1995) به صورت کلی استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون KK-S، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد از حداقل 1 نمره و حداکثر 5 نمره ممکن برای میزان اداراکات کارکنان از وضعیت عدالت در سازمان، ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی با میانگین 3/19 در حد متوسطی بودند. در بین ابعاد عدالت سازمانی، عدالت تعاملی با میانگین 3/39 بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد و پس از آن عدالت رویه ای و عدالت توزیعی به ترتیب با میانگین های 3/18 و 2/88 در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند. در نهایت مشاهده شد که بین عدالت سازمانی و ابعاد آن با توانمند سازی کارکنان رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر مدیران سازمان های ورزشی باید به منظور افزایش سطح شاخص ای توانمندسازی کارکنان به وضعیت عدالت در سازمان خود توجه بیشتری نمایند.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای ، عدالت تعاملی ، توانمندسازی