تاثیر تمرین استقامتی - قدرتی بر پروتئین کیناز C (PKC) موش های صحرایی مدل دیابتی

هدف از اجرای این تحقیق، تعیین تاثیر تمرین استقامتی - بر پروتئین کیناز (PKC) C موش های صحرایی مدل دیابتی با استرپتوزوسین بود. تعداد ۳۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار در سن ۸ هفتگی از آزمایشگاه پاستور تهران تهیه شد. موش ها به صورت تصادفی در سه گروه: گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، و گروه تمرین دیابتی تقسیم شدند. ایجاد دیابت القا شده با استرپتوزوسین صورت گرفت . موشهای گروه تمرینی پروتکل تمرین موازی که شامل برنامه حمل وزنه و تمرین دوی استقامتی بود را انجام دادند . هفتاد و دو ساعت پس از جلسه آخر پروتکل تمرینی، موشهای صحرایی توسط تزریق زیر صفاقی کتامین و زایلازین بی هوش شدند . سپس نمونه خون از قلب آنها اخذ و برای تجزیه و تحلیل بعدی به یخچال آزمایشگاه منتقل شد. پس از تهیه پرایمرها ، با استفاده از روشآزمایشی Real Time - PCR و اسپکتروفتومتری بررسی ژنPKC صورت گرفت. از آمار توصیفی میانگین و انحرافاستاندارد و آمار استنباطی آزمون تحلیل واریانس یک طرفه وآزمون بونفرونی برای محاسبه و ارزیابی تفاوت هایبین گروهی استفاده شد( .( p ۰/۰۵ مطابق با نتایج تحلیل واریانس یک طرفه بین گروه ها در میزان PKC mRNA کاهش معنادار داشت. با توجه به نتایج پژوهش احتمالا تمرین کار با وزنه و دوی استقامتی موجب جذب قند خون و ورود به مسیرهای متابولیسمی شده است و می توان برای توقف و عدم پیشرفت دیابت توصیه شوند .