تلفیق دانش بومی و دانش رسمی؛ ضرورتی در دستیابی به توسعه پایدار روستایی

دانش سنگ بنای توسعه است ولی متأسفانه دانش بومی تا این اواخر مفاهیم واپسگرایی وایستایی را به ذهن ها مبادرت می نمود که آن هم ناشی از افکار و رویکردهای نوسازی و رهیافت های انتقال فن آوری به کشاورزان کشورهای در حال توسعه بودهاست. اما با بروز مشکلات اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی ناشی از کاربرد فن آوری های سنجیده و استفاده از فرهنگ غربی در کشورهای در حال توسعه ، رویکردهای درون زا مطرح گردید تحت تأثیر این تحولات ، فرهنگ های قومی، ظرفیت های محلی،دانش ها و مهارت های بومیان، به عنوان مکمل دانش رسمی مورد توجه متخصصان امور توسعه قرار گرفت. در این مقاله ضمن تعریف دانش بومی و تفاوت های آن با دانش رسمی، به جایگاه آن در توسعه روستایی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، دانش رسمی ، توسعه روستایی