اثر گچ و کوکوپیت بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و رشد اسفناج در کشت هیدروپونیک در شرایط شور و غیرشور

این پژوهش برای بررسی اثر گچ (CaSO۴.۲H۲O)، کوکوپیت و شوری سدیم کلرید بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و رشد اسفناج رقم ویروفلی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل ۲×۲×۴ و در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل گچ در چهار سطح صفر، ۳، ۹ و ۲۷ درصد (جرمی:جرمی)، شوری در دو سطح صفر و ۱۱۰ میلی مولار سدیم کلرید در محلول غذایی و کوکوپیت سری لانکا در دو سطح صفر و ۱۵ درصد (جرمی:جرمی) بودند. اثر گچ بر ویژگی های موردمطالعه به سطح گچ، کوکوپیت و شوری بستگی داشت. مصرف ۳ درصد گچ بر ماده خشک ریشه و شاخساره، ارتفاع گیاه و تعداد برگ اثر معنادار نداشت. مصرف ۹ و ۲۷ درصد گچ این ویژگی ها را برخلاف انتظار در هر دو شرایط شور و غیرشور به طور معنادار کاهش داد. اثر شوری بر ویژگی های موردمطالعه در شرایط با و بدون کوکوپیت متفاوت بود. اثر کوکوپیت بر تمام ویژگی های موردمطالعه معنادار بود اما نحوه اثر آن به سطح شوری و گچ بستگی داشت. حساسیت ریشه گیاه اسفناج به تنش شوری سدیم کلرید بیشتر از شاخساره بود. استفاده از کوکوپیت در بستر پرلیت، برای کشت هیدروپونیک گیاه اسفناج توصیه نشد. در تیمارهای دارای کوکوپیت، سطوح بالای گچ با افزایش شوری، باعث کاهش ماده خشک ریشه و شاخساره، ارتفاع بوته، تعداد برگ، شاخص کلروفیل برگ و فلورسانس کلروفیل برگ شد. انجام پژوهش های بیشتر با سطوح کمتر گچ و کوکوپیت، غلظت کمتر کلسیم و سولفات در محلول غذایی و استفاده از کوکوپیت های دیگر در شرایط شور و غیرشور پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

اسفناج ، پرلیت ، شوری ، کوکوپیت ، گچ ، هیدروپونیک