بررسی وشناخت محافظهکاری در گزارشگری حسابداری

یکی از مشخصات اصلی گزارشگری مالی محافظه کاری است که در طول یک دوره طولانی مورد بحث بوده است. از نظر گیولی وهاین محافظه کاری عبارت است از انتخاب یک راهکار حسابداری تحت شرایط عدماطمینان که در نهایت به ارایه کمترین دارایی ها و درآمدها بیانجامد و کمترین اثر مثبت را بر حقوق صاحبان سهام داشته باشد. به نوعی این نظر بیان کننده کاربرد درجه ای از مراقبت که در اعمال قضاوت برای انجام برآورد درشرایط ابهام مورد نیاز است ، به گونه ای که درآمدها یا دارائیها بیش از واقع و هزینه ها یا بدهی ها کمتر از واقع ارائه نشود تاکنون انتقاداتی توسط گروههایی مانند فعالان بازار سرمایه، استاندارد گذاران و محققان آکادمیک از محافظه کاری صورت گرفته است. به طور کلی می توان محافظه کاری حسابداری را در سه مقوله زمان، رفتاری وارزش طبقه بندی کرد. واتز محافظه کاری را در 4 تعبییر بیان می کند که شامل قرداد ( اعم از بدهی،مدیریتی وحاکمیت شرکتی)، دعوای قضایی سهامداران، قوانین حسابداری و مالیات می شود. اکثر محقیقین سه نوع معیاراندازه گیری مرتبط با نرخ بازده سهام سود، خالص دارایی ها و مرتبط با سود و تعهدات را مطرح کرده اند. برای اندازه گیری محافظه کاری مدلهای مختلفی ارائه شده که مهمترین آنها مدل باسو، مدل فلتهام و السون، مدل پنمن و ژانگ، مدل گیولی وهاین، پائیک و همکاران و خان و واتز اشاره کرد

کلیدواژه ها:

محافظه کاری ، ویژگی های کیفی ، گزارشگری مالی ، کیفیت سود ، دارایی ها