بررسی تطبیقی حیات شهید از منظر علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی

شهید و شهادت در معارف اسلامی از جایگاه خاصی برخوردار است. از جمله اینکه شهدا دارای حیات ویژه ای بعد از عالم دنیا هستند. در قرآن ضمن آیاتی به این مسئله پرداخته است حال با توجه به اینکه اساسا انسان موجودی است که در عوالم مختلف از نشئه ای به نشئه ی دیگر منتقل میشود؛ با مردن نیز نابود نخواهد شد و همچنان به نوعی از زندگی با ادراکات مقتضی، ادامه خواهد داد؛ این مسئله میتواند مورد بحث و مطالعه قرار گیرد که حیات شهید پس از شهادت چه نوعی از حیات می باشد و شامل چه تفاوتهایی با مرگ عادی است. علامه طباطبایی حیات شهید در میدان جهاد را حیاتی حقیقی با بهرهمندی از صفت عنداللهی دانسته که در این حالت شهداء دارای علم، شعور، ادراک، قدرت و فعل میباشند و همچنین قابلیت اثربخشی در دنیا و برزخ را دارا هستند چون حیات ایشان حقیقی و عقلی است؛ بنابراین در قرآن از حیات ایشان با عنوان زنده نام برده است و این حیات اخروی و تا برانگیخته شدن انسانها در آخرت ادامه دارد. آیت الله جوادی آملی نیز بیان میکند که شهداء کسانی هستند که برای حفظ حق از جان خویش گذشتند و این شهدا به اندازه اخلاص خود به مقام لقاء الله خواهند رسید و در این مقام،شخص ماندنی و حی باقی میماند. سپس در این نوع بقاء و حیات؛ که عندالهی و واقعی است نه عند علمی؛هم از نعم جسمانی بهره مند اند و هم رزق و روزی معنوی مانند شهود و معرفت را دارا می باشند.

کلیدواژه ها:

حیات شهید ، حیات حقیقی ، علامه طباطبایی ، آیت الله جوادی آملی