مروری برعوامل شکوفایی جلبکی و رویکردهای کنترل آن

یکی از بزرگترین آلاینده های طبیعی در اکوسیستم های دریایی، شکوفایی جلبکی مضر، یا کشند سرخ است،که توسط گونه های فیتوپلانکتونی، ازجمله داینوفلاژله ها ایجاد می شود. داینوفلاژله های دریایی، با پتانسیل تولید بیوتوکسین، باعث نگرانی های فزاینده در بخش های مختلف بهداشتی، اقتصادی و صیادی شده است. دلیل مهم این شکوفایی را می توان، در دو بخش ورود آلاینده های انسانی مانند: کودهای کشاورزی، فاضلاب، فعالیت های غیراستاندارد آبزی پروری و دفن نامناسب پسماندهای خانگی و صنعتی درنواحی ساحلی و ورود شیرابه آنها به اکوسیستم دریایی، و همچنین تغییرات اقلیمی، جستجوکرد. داینوفلاژله های مضر، به دو صورت باعث آسیب به سلامت اکوسیستم دریایی می شوند، یا به واسطه تکثیر و تراکم بالای سلولی، که می تواند باعث ایجاد شرایط کم اکسیژنی، برای آبزیان شود و یا با ترشح سموم طبیعی میکروجلبکی، که هر دو مورد، مرگ ومیر موجودات را در پی خواهند داشت. اضافه بر این، پدیده شکوفایی جلبکی، یکی از پیامدهای سوء تغییر اقلیم است. افزایش گاز های گلخانه ای، گرمایش زمین و تغییر اقلیم، با تغییر در شرایط جوی و آب وهوایی، نوسان در الگوی بارش، افزایش بارندگی، کاهش دما و مواج شدن دریا، این پدیده را تشدید می کند. با این که یکی از پیامد های منفی تغییر اقلیم، پدیده شکوفایی جلبکی است، اما جلبک ها می توانند در کاهش آثار تغییر اقلیم نیز نقش داشته باشند. جلبک ها می توانند گاز دی اکسیدکربن حاصل از فعالیت صنایع را باز جذب کنند و به این ترتیب از میزان غلظت این گاز اصلی، در فرآیند تغییر اقلیم بکاهند. بهره گیری از جلبک ها، برای تامین غذای انسان و دام، نیز از آثار نامطلوب محیط زیستی ناشی از راه های دیگر تامین غذا، کاسته و به پایداری شرایط اقلیمی، کمک می کند. مطالعه حاضر، به بررسی پیامدهای محیط زیستی، شیلاتی رخداد شکوفایی جلبکی، دراکوسیستم های آبی، با استناد به مقالات و مجلات علمی مرتبط می پردازد.

کلیدواژه ها:

شکوفایی جلبکی ، تغییر اقلیم ، فیتوپلانکتون ، پیامد زیست محیطی ، راهکار