رابطه خودهای ممکن و تعهد تحصیلی: بررسی نقش واسطه ای امید تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه گری امید تحصیلی در ارتباط بین خودهای ممکن و تعهد تحصیلی انجام شد. مشارکت کنندگان در این پژوهش، تعداد ۲۵۳ نفر از دانشجویان مرد و زن دانشگاه شیراز بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به سه پرسشنامه خودهای ممکن، امید تحصیلی و تعهد تحصیلی پاسخ دادند. به منظور بررسی مدل پیشنهادی پژوهش از روش مدل سازی معادلات ساختاری و برای تعیین نقش واسطه گری متغیر امید تحصیلی از روش بوت استرپ در نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده-ها نشان داد که خودهای ممکن به واسطه امید تحصیلی، تعهد تحصیلی را پیش بینی می کند. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر حاکی از اهمیت و نقش موثر خودهای ممکن در افزایش امید تحصیلی و تعهد تحصیلی است. لذا، باتوجه به نقش اثرگذار خودهای ممکن در افزایش امید تحصیلی و تعهد به تحصیل، ضروری است تا برنامه ریزان آموزشی و مشاوران، مداخلات لازم جهت پرورش خودهای ممکن را طراحی نمایند.

کلیدواژه ها:

خودهای ممکن ، خودهای ممکن دانشگاهی ، امید تحصیلی ، تعهد تحصیلی