نگاهی اجمالی به تاریخ آموزشی در مدارس ایران

یکی از اهداف مهم آموزش و پرورش، انتقال مواریث و تجارب فرهنگی و تمدنی به نسل بعد و کمک به استمرار جامعه است و این هدفی است مهم که از طریق آموزش مواد درسی ، به خصوص آموزش تاریخ ، محقق می شود. تاریخ ، مجموعه حوادث فرهنگی ، طبیعی ، اجتماعی ، اقتصادی، سیاسی و رویدادهایی است که در گذشته و در زمان و مکان زندگی انسانها و در رابطه با آنها رخ داده است و هویت و میراث آنها محسوب می شود. برای بقا و استمرار فرهنگ و تمدن، هر جامعه ای باید میراث خود را به نسل های آتی انتقال دهد و هویت خود را پاس بدارد. در راستای چنین وظیفه مهمی درس تاریخ در برنامه درسی قرار گرفته است ؛ اما ماهیت غیرعینی تاریخ و انقطاع زمانی میان گذشته و حال و مشکلاتی که در آموزش این درس به چشم می خورد، آن را برای فراگیران دشوار کرده است . لذا این مطالعه با هدف بررسی اجمالی وضعیت آموزش تاریخ در مدارس، با بهرهگیری از منابع مکتوب و به روش توصیفی - تحلیلی انجام شد. بر اساس یافته ها، در سه بخش محتوا، روشهای آموزش و روشهای ارزشیابی درس تاریخ چالش هایی وجود دارد که نیازمند توجه هستند. با وجود اهمیت این هدف، به نظر می رسد برنامه درسی ما در ایران که مرکب از اهداف، محتوای آموزشی ، مدرسه ، معلم و روش تدریس است ، در تحقق بخشیدن به اهداف مزبور، نیاز به حمایت بیشتری است . بخشی از این نیاز به حمایت محتوای آموزشی و بخش دیگر به شیوه تدریس باز می گردد. نگاهی اجمالی به محتوا، شیوه تدریس و ارزشیابی این درس نشان می دهد که آموزش تاریخ در مدارس کمتر کارآمد است و به تحقق اهداف آموزشی کمکی نمی کند.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، تاریخ آموزشی ، تربیت ، محتوای آموزشی