بررسی شاخص های انرژی در زراعت سویا در منطقه دشت مغان (شهرستان پارس آباد مغان)

بخش کشاورزی هر چند د رمقایسه با صنعت به لحاظ مصرف انرژی سهم کمتری در کل انرژی کشور دارد، ولی با اندکی تامل و دقت مشخص می شود که میزان انرژی های ورودی در آن بسیار بالا و چشمگیر بوده و به دلیل فراوان و ارزان بودن نسبی در ایران متاسفانه توجه چندانی به بهره برداری و استفاده بهینه از آن در کشاورزی نمی شود. به منظور شناخت الگوها و روش های مرسوم در تولید محصولات زراعی و تعیین میزان سهم هر یک از نهاده های مصرفی از نظر مصرف انرژی، محاسبه شاخص های انرژی د رکشاورزی دشت مغان ، این مطالعه انجام پذیرفت، از بین محصولات زراعی قابل کشت در این منطقه محصول سویا جهت بررسی سیر انرژی انتخاب شده مطالعات میداند بر پایه آنها صورت گرفت. سطح کل زیر کشت شهرستان 95680 هکتار است که نزدیک به 72520 هکتار آن به اراضی آبی و بقیه به اراضی دیم تعلق دارد. سطح زیر کشت سویا در شهرستان، 5408/5 هکتار است که به صورت مکانیزه و کشت دوم، کشت می شود. میزان عملکرد محصول، 2650 کیلوگرم می باشد. نهاده های مصرفی شامل ساخت و استهلاک ماشین آلات ، سوخت مصرفی، بذر و کود و سموم شیمیایی، نیروی انسانی، حمل و نقل و نهاده تولیدی شامل دانه سویا می باشد. با استفاده از روابط موجود، به طور میانگین سهم انرژی شامل نسبت انرژی (ER)، بهره وری انرژی (EP)، شدت انرژی (EI) و خالص افزوده انرژی (NEG) به ترتیب 4/332 و 0/1203kg/mj و 8/311mj/kg و 73376mj به دست آمد. بازاریابی شاخص های بدشت آمده، د رنهایت راهکارهایی به منظور بهبود وضعیت بکارگیری منابع انرژی و صرفه جویی در مصرف انرژی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

سویا ، شاخص ، نسبت انرژی ، بهره وری ، شدت انرژی