اثر ریسک گریزی بر کارایی فنی سیب زمینی کاران شهرستان سراب

افزایش جمعیت جهان و نیاز روزافزون به غذا از مهمترین مشکلات عصر کنونی است. یکی از مناسب ترین گزینه ها برای افزایش تولید،ارتقای سطح کارایی است که بدین منظور بایستی عوامل بازدارنده شناسایی و با طراحی و اجرای سیاست های بهینه رفع شود. از آنجایی کهکشاورزان عمدتا ریسک گریز بوده و رفتار ایشان بیش از هر چیزی از ریسک تاثیر می پذیرد، از این رو پیش بینی میشود در کنار دیگر عامل-های موثر بر کارایی فنی، نگرش تولیدکنندگان به ریسک نیز از عامل های تعیین کننده ی کارایی آنان باشد. از اینرو هدف مطالعه ی حاضرارزیابی اثر ریسک گریزی بر کارایی فنی سیب زمینی کاران می باشد. برای این منظور اطلاعات لازم از ۲۱۰ کشاورز شهرستان سراب ازطریق تکمیل پرسشنامه جمع آوری شد. ضریب ریسک گریزی با بکارگیری مدل برنامه ریزی درجه دوم توام با ریسک (QRP) و کاراییفنی به روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) محاسبه گردید. نتایج نشان داد که اکثر زارعین مورد مطالعه ریسک گریز می باشند و میانگینضریب ریسک گریزی نسبی ۹ / ۲ می باشد. متوسط کارایی فنی سیب زمینی کاران تحت بازده متغیر نسبت به مقیاس ۷۸ درصد بدست آمد.عواملی نظیر تجربه، تحصیلات، بعد خانوار و شرکت در کلاس های ترویجی اثر مثبت بر کارایی داشته، در حالی که ضریب ریسک گریزی وسن اثر منفی بر کارایی داشته اند. بنابراین در راستای بهبود کارایی فنی توسعه بیمه و حمایت دولت از بیمه محصولات کشاورزی جهتکاهش ریسک گریزی کشاورزان توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درجه دوم ، تحلیل پوششی داده ها ، سیب زمینی کاران ، ضریب ریسک گریزی ، کارایی فنی