مقایسه اثربخشی روشهای تدریس سخنرانی و معکوس بر آگاهی ، نگرش و عملکرد

تدریس معکوس شامل معکوس کردن فعالیت های درون و بیرون کلاس است . روش سخنرانی شامل تدریس در پیشرفت خطی است . هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روشهای تدریس سخنرانی و معکوس بر آگاهی ، نگرش و عملکرد دانشجویان درمورد آزمایشگاه گندزداها است . پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی طرح پیش آزمون-پساآزمون با دوگروه غیرتصادفی شامل ۳۰دانشجوی سال دوم کارشناسی رشته مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت علوم پزشکی تهران دانشگاه آزاد اسلامی به روش نمونه گیری سرشماری دردسترس انجام شدهاست . دادهها با پرسشنامه محقق ساخت شامل سوالات دموگرافیکی (۶) و آزمایشگاه گندزداها (۵۱) مقیاس لیکرت ۴قسمتی جمع آوری شدهاست . دادههای جمع آوریشده توسط نرمافزار SPSS نسخه ۲۱ مدل آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. میانگین نمرات گروه سخنرانی و تدریس معکوس به ترتیب ۳۴/۵±۰۴/۱۱ (۴-۴۲) و ۲۷/۵±۹۸/۱۱ (۸-۴۸) بدست آمد. تفاوت بین نمرات پیش آزمون دو گروه از نظر آماری معنادار بدست آمد (۰۰۱/۰.(P= نمرات آگاهی (سواد سلامت ) دوگروه ازنظر آماری معنادار بدست آمد (۰۰۱/۰.(P= عملکرد دانشجویان در روش تدریس معکوس عملکرد بهتری از روش سخنرانی داشتنند. تحلیل نتایج نشان دادند که روش تدریس معکوس در افزایش میزان آگاهی دانشجویان موثرتر و اقتصادی تر بود. این روش منجر به افزایش آگاهی و عملکرد دانشجویان می شود، ممکن است به عنوان جایگزینی برای آموزشهای سنتی مانند روش سخنرانی در دانشگاههای علوم پزشکی در کشور بکار رود.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، عملی گندزداها ، سواد سلامت ، علوم پزشکی