بهینه سازی موتورPMa-SRبه کمک روش های هوشمند و تحلیل اجزای محدود

یک روش مناسب برای رسیدن به بازده و ضریب توان بالا در موتور سنکرون رلوکتانسی با آهنربای کمکیPMa-)SRMافزایش برجستگی مغناطیسی(Ld/Lq است. این کار معمولاً با تغییر تعداد و شکل سدهای شار و نیز تغییر ابعاد آهنرباهای رتور انجام میشود. در این مقاله از یک روش هوشمند برای بهین هسازی بازده ی موتورPMa-SR بر مبنای برجستگی مغناطیسی استفاده شده است. به این منظور مشخصات موتور از جمله هندسه ی ورق های استاتور، طول محوری ماشین، نوع سی م بندی و تعداد سدکنندههای شار رتور ثابت فرض شده و هشت پارامتر برای تعیین مکان سدهای شار رتور تعریف شدهاست. سپس به ازای تغییرات پله ای این پارامترها، برجستگی مغناطیسی رتور با استفاده از تحلیل اجزایحدودFEA) محاسبه شده و با به کارگیری این مقادیر برای آموزش یک شبکه عصبیNN) تابعی برای مدل کردن برجستگی مغناطیسی در موتور فراهم شده است. با در نظر گرفتن این مدل عصبی به عنوان تابع هدف درون الگوریتم ژنتیکGA)ابعاد سدهای شار ماشین بهینه سازی شده و توانایی تخمین درست شبکهی عصبیتوسط شبیه سازیFEA تایید شده است

کلیدواژه ها:

موتور سنکرون رلوکتانسی با آهنربای کمکی ، بهینه سازی ، برجستگی مغناطیسی ، روش اجزای محدود ، شبکه ی عصبی ، الگوریتم ژنتیک