اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل ابهام، تمایزیافتگی خود و خودشفقتی زنان نابارور شهر شیراز

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل ابهام، تمایزیافتگی خود و خودشفقتی زنان نابارور بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان نابارور بودند که در سال ۱۴۰۱ به درمانگاه های بیماریهای زنان و زایمان شهر شیراز مراجعه کرده بودند. تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و این افراد به صورت تصادفی در دو گروه گواه ۱۵) نفر) و آزمایش ۱۵) نفر) گمارده شدند. در گروه آزمایش روش مداخله به صورت برنامه مداخله درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی سگال و همکاران (۲۰۰۲) بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودشفقتی نف ۲۰۰۳) )، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۸۸) و تحمل ابهام مکلین (۱۹۹۳) استفاده شد. یافته ها نشان داد درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل ابهام، تمایزیافتگی و خودشفقتی زنان نابارور تاثیر گذار بوده است. بر اساس نتایج حاصل از بکارگیری شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش تحمل ابهام، تمایزیافتگی خود و خودشفقتی در مراکز مشاوره و روان درمانی میتواند مفید و موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی ، تحمل ابهام ، تمایزیافتگی خود ، خودشفقتی ، زنان نابارور.