تحلیل و ارزیابی زیست بوم های نوآوری، مطالعه ی موردی یزد و مازندران

امروزه نوآوری، انعطاف پذیری و آمادگی برای تغییر، مهمترین فاکتورهای توسعه ی اقتصادی در کشورها محسوب می شوند. بررسی تجربیات سایر کشورها و رویکردهای نوین دنیا در خصوص توسعه ی پایدار مبتنی بر نوآوری، این نکته را گوشزد می کند که حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان، مستلزم شناخت نوآوری است. از طرفی، نوآوری فرآیندی پیچیده است و برای رسیدن به یک فضای کسب و کار نوآور و پایدار، می بایستی مجموعه ای از بازیگران، عوامل، زیرساخت ها، قوانین و همین طور مجموعه ای از هنجارها و قواعد در کنار هم وجود داشته باشند و بتوانند به خوبی با هم تعامل کنند. چنین مجموعه ای، رفتاری مشابه زیست بوم های طبیعی دارد که در آن هر یک از اجزا بر هم اثرگذارند. لذا، در سال های اخیر، مدلی برای توصیف زیست بوم های نوآوری معرفی شده است که مدل جنگل بارانی نام دارد. در این مقاله، سعی شده است تا به تشریح رفتار زیست بوم های نوآوری از منظر این مدل پرداخته شود. این مدل، ابزاری را تحت عنوان کارت امتیازی جنگل بارانی در اختیار قرار می دهد که سنجه ی مناسبی برای ارزیابی و تحلیل زیست بوم های نوآوری است. بنابراین در بخش دوم این مقاله، به ارزیابی و تحلیل دو زیست بوم نوآوری یزد و مازندران بر همین اساس پرداخته شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که زیست بوم نوآوری یزد از نظر سخت افزاری به مراتب وضعیت بهتری نسبت به بعد نرم افزاری و فرهنگ حاکم بر زیست بوم دارد. اما در مازندران، هر دو حوزه ی سخت افزاری و نرم افزاری زیست بوم کمابیش مشابه یکدیگرند و نیاز به تقویت دارند.

کلیدواژه ها:

زیست بوم نوآوری ، مدل جنگل بارانی ، کارت امتیازی ، یزد ، مازندران