تبیین الگوی نظام سازانه، امام موسی کاظم (علیه السلام)

سیاست به معنای نحوه ی حکومت داری و زعامت امت معنا شده است. و یکی از وظایف اولیای الهی نیز همین زعامت و ولایت مردماست. امام موسی کاظم (علیه السلام) به عنوان یکی از پیشوایان و امامان معصوم ، منش سیاسی منحصر به فردی داشتند. با عنایتبه اهمیت این موضوع و جایگاه کاربردی آن در هر برهه ی زمانی مشابه در این مقاله منش سیاسی خاص حضرت را مورد بررسی قرارمی دهیم. توجه به عنصر مقتضیات زمانه یا فضا و شرایط حاکم بر دوره ی امامان معصوم علیهماالسلام ضرورت خاصی دارد. لذا درپژوهش حاضر برآنیم با تاثیر عنصر زمانه به لحاظ سیاسی ، مواضع حضرت را بررسی نموده و نشان دهیم که هرچند آن حضرت متناسببا زمانه ی سیاسی دوره ی امامت خود ، سیاست تقیه را اتخاذ و از هرگونه همکاری با عباسیان و یا اقدام بر ضد آنان کناره گیری کرد،اما بنا به ضرورت و بر مبنای گفتمان سیاسی پدران خود ، نسبت به حکومت عباسی ، به اعتراض آشکار یا ضمنی پرداختند، و سرانجامهمین مواضع و مبارزه با سلطه و اقتدار بلامعارض سیاسی عباسیان در عصر خلافت هارون بودکه به حبس و شهادت آن حضرت انجامید.

کلیدواژه ها:

امام موسی کاظم (علیه السلام) ، منش سیاسی ، حکومت عباسی ، سیاست اسلامی