جایگاه اصل حاکمیت در حقوق بین الملل محیط زیست ابزاری جهت حفاظت از منابع طبیعی

حاکمیت یکی از اصول پایهای حفاظت محیط زیست میباشد که ریشه در عرف دارد. در حقوق بینالملل محیط زیست از مهمترین منابع الزامآور و غیر الزامآور اصل حاکمیت، رأی 1947 تریل اسملتر و اصل 21 بیانیه استکهلم 1972 است که بر اساس آنها دولتها نباید از سرزمین خود بهگونهای استفاده کنند که موجب ضرر و زیان به دیگر سرزمینها شوند. نقطه عطف اصل حاکمیت (اصل 21 استکهلم) با کمی تغییر در اصل 2 ریو 1992 آمده که دولتها به موازات بهرهمندی از آزادی در استفاده از سرزمین، تکالیفی نیز بر عهده دارند که میتواند محدودیتهایی را برای آنها ایجاد نماید. در این مقاله تلاش شده است ضمن بررسی مبانی و جایگاه حقوقی اصل حاکمیت در حقوق بینالملل، تحول مفهومی آن از حاکمیت مطلقه دولتها به اصل استفاده منطقی و معقولانه از سرزمین ترسیم گردد

کلیدواژه ها:

حاکمیت ، محیط زیست ، اصول حقوق بینالملل محیط زیست