بررسی رابطه بین روش های شاداب سازی مدارس شهر تهران با خلاقیت دانش آموزان با توجه به طراحی فضاهای آموزشی

هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین روش های شاداب سازی مدارس شهر تهران با خلاقیت دانش آموزان با توجه به طراحی فضاهای آموزشی بود. روش پژوهش حاضر از نظر اهداف، کاربردی، از نظر نوع داده ها، کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر عبارت بود از تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران. این تعداد برابر بود با ۹۵۲۱۵ نفر. حجم نمونه ها نیز با بهره گیری از جدول مورگان برابر بود با ۳۸۴ نفر. روش نمونه گیری بر اساس توزیع و پراکندگی جامعه مورد مطالعه به صورت خوشه ای چندمرحله ای از مناطق و ناحیه های مختلف شهر تهران بود. ابزارهای ۱ گردآوری داده ها پرسشنامه شاداب سازی در مدارس پورعلی و پرسشنامه خلاقیت عابدی و پرسشنامه ارزیابی محیط آموزشی توسط راف و همکاران (۱۹۹۷) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از نرم افزار آماری spss نسخه ۲۶ و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار آماری Lisrel استفاده شد . یافته ها نشان داد شاخص های مربوط به برازندگی مدل نشان دهنده آن است برازش و تناسب مدل نهایی از میزان قابل قبولی برخوردار است. بنابراین بین روش های شاداب سازی مدارس شهر تهران با خلاقیت دانش آموزان با توجه به طراحی فضاهای آموزشی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شاداب سازی ، خلاقیت ، طراحی فضاهای آموزشی ، مدارس شهر تهران