تاثیر سبک های فرزندپروری بر پرخاشگری با نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی

مقدمه : پرخاشگری به تمایل یک فرد برای آسیب رساندن عمدی به دیگران اشاره دارد. عوامل خانوادگی مانند سبک فرزندپروری به عنوان عوامل اولیه موثر بر پرخاشگری در نظر گرفته می شود. سازگاری اجتماعی شامل سازگاری فرد با محیط اجتماعی خود است که ممکن است با تغییر دادن خود یا محیط به دست آید. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سبک های فرزندپروری بر پرخاشگری با نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی بود.مواد و روش ها: نمونه شامل ۲۰۰ دانشجو است که در سال ۱۴۰۰ در دانشگاه های کشور مشغول به تحصیل هستند. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. با توجه به شرایط ویژه کرونا و تعطیلی دانشگاه ها، پرسشنامه ها (شامل پرسشنامه سبک فرزندپروری بامریند، پرسشنامه سازگاری بل و پرسشنامه پرخاشگری (AGQ به صورت پرسلاین طراحی شد و در گروه های مختلف دانشجویی ارسال شد. همه شرکت کنندگان داوطلب بودند. در نهایت از یک مدل معادلات ساختاری به منظور آزمایش مدل نظری ارائه شده استفاده شد. در مدل مذکور، ارتباط مستقیم سبک فرزندپروری با پرخاشگری و همینطور ارتباط غیر مستقیم آن با نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که سبک فرزندپروری مقتدرانه با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و غیرمعنا دار داشت . هم چنین سبک فرزندپروری سهلگیرانه با سازگاری اجتماعی رابطه منفی و غیرمعنا دار داشت . از طرفی سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معناداری با پرخاشگری داشت (p<۰.۰۵) و سبک فرزندپروری سهلگیرانه با پرخاشگری رابطه معکوسی داشت .بحث و نتیجه گیری : یافته های این مطالعه در پایان مورد بحث با یافته های سایر مقالات قرار گرفتند. لازم است تحقیقات بیشتری در زمینه ارتباط سبک فرزندپروری و پرخاشگری با نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، پرخاشگری ، سازگاری اجتماعی