بررسی اثرات اصلاح دادههای دما بر دقت مقادیر برآورد شده تبخیر-تعرق مرجع در استانخراسان شمالی

بیشتر ایستگاههای هواشناسی در سراسر دنیا در شرایط غیرمرجع برپا شدهاند. استفاده از چنین ایستگاههایی برای تخمینتبخیر-تعرق مرجع (به دلیل استفاده از دادههای نادرست دمای حداکثر و حداقل) میتواند سبب ایجاد خطاهای جدی درطراحی سیستمهای آبیاری شود. برای برنامهریزی و طراحی پروژه های آبیاری، دادههای ایستگاههای غیرمرجع باید به گونهای اصلاح شوند که نمایانگر شرایط ایستگاه مرجع باشند. در این مطالعه، مقادیر تبخیر-تعرق مرجع (ETo) در 4 ایستگاه سینوپتیک استان خراسان شمالی با 5 روش مختلف پیش و پس از اصلاح دادههای دمای حداکثر و حداقل با 3 روش متفاوت، محاسبه شد و با روش استاندارد فائو-پنمن-مانتیث مقایسه گردید. به طور کلی، روش فائو-پنمن-مانتیث، هارگریوز-سامانی و روش تخمینی فائو 56 بیشترین تاثیر را از اصلاح دادههای دمای حداکثر و حداقل متحمل می شوند و کمترین میزان تاثیر متوجه مقادیرETo محاسبه شده با روش تورک است. به جز چند مورد، در تمامی ایستگاههای مورد بررسی و با هر سه روش اصلاح داده، پس از اصلاح دادههای هواشناسی، مقادیر تبخیر-تعرق مرجع کاهش مییابند. مقادیر همبستگی میان روش استاندارد و سایر روشهای مورد استفاده برای محاسبه ETo، پس از اصلاح داده، تنها در ایستگاه بجنورد دستخوش تغییر شد و در سایر ایستگاهها تغییری مشاهده نشد.