واکاوی طراحی معماری در فرم های ساختمان و تاثیر آن در زیست محیطی (مطالعه موردی : توسعه پایدار در مفهوم معماری سبز)

معماری سبز تلاش دارد تا تعداد منابعی که در ساخت ، بهره برداری و اداره ساختمان مصرف می شود به حداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای ساختمان به محیط زیست وارد می شود محدود سازد. جهت طراحی ، ساخت ، راه اندازی و حفظ انرژی ساختمان، آب و مصالح جدید استفاده می شوند و در کنار این مقادیری از ضایعاتی که اثرات منفی بر سلامتی و محیط زیست دارند تولید می شوند. صنعت ساخت و ساز از جمله صنایع بسیار گسترده در سطح جهان است که مسئول بسیاری از آلودگی ها و تخریب های زیست محیطی می باشد، استفاده از منابع طبیعی به صورت بی رویه ادامه دارد، برداشت بی رویه از منابع طبیعی و انرژی های تجدید ناپذیر مشکلات بسیاری به وجود آورده است ، از جمله بحث آلودگی محیط زیست و توسعه پایدار و اینکه با دامه این روند آینده بشریت و کره زمین به مخاطره می افتد. در آغاز، انسان با الهام از اشکال مختلف در طبیعت ، ساختمانهایی می ساخت . با اکتشافات علمی نوع بشر، انواع سازهها تکامل یافتند. با هدف اطمینان از مقاومت ، سختی و پایداری ساختمانها، بشر فناوری های آلاینده را توسعه داده است . در دوره اخیر ساختمانهای آزاد ظاهر شدهاند که سعی در کپی برداری از اشکال از طبیعت ، از اشیاء و مکانیسم های مختلف دارند. آیا این ساختمانها زیست محیطی هستند؟ در مقاله نظرات مختلفی در رابطه با این دیدگاه ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، فرم های ساختمان ، زیست محیطی ، توسعه پایدار ، ساختمان سبز ، انرژی .