عنصرالمعالی واعظ و مجلس گویی ژرف اندیش

امیرعنصرالمعالی نویسنده ای است دانشور و پرمایه با ذهنی وقاد و نظری نکته بین که دید و وسعت اطلاعات وی در تمام زمینه ها برهمگان آشکار است. اثر سترگش، قابوس نامه، اندرزنامه ای در چهل و چهار باب است که تجارب زندگانی اش را در آن سنجیده و خردمندانه در اختیار فرزندش، گیلانشاه می نهد، صداقت و صراحت و صفای نیت در تمام سخنانش جلوه گراست. او در این اثر برای طرح و تبیین مطالب خویش تا حدودی به شیوه واعظان و مجلس گویان رفته است. آنان در تبیین کلام خویش به شیوه هایی چون خطایی بودن نثر، استناد به آیه و حدیث، استشهادات شعری، نقل داستان، اوردن مثل و حکمت و ... تمسک جسته اند. علاوه نگارنده در پایان این مقاله به ویژگی های یک سخنور مجلس گوی خوب در اندیشه ی عنصر المعالی اشارت کرده است.

کلیدواژه ها:

عنصرالمعالی ، قابوس نامه ، وعظ ، مجلس گویی