بررسی تاثیر روش داستان گویی مبتنی بر کلیله و دمنه بر بهبود خودپنداره کودکان دختر پایه چهارم ابتدائی

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر روش داستان­گویی با تکیه بر داستان­های کلیله و دمنه بر بهبود خودپنداره کودکان است. جامعه آماری این پژوهش دانش­آموزان پایه چهارم ابتدایی منطقه دو آموزش و پرورش شهرتهران در سال تحصیلی ۹۱-۹۰ می­باشد. روش نمونه­گیری با توجه به هدف پژوهش (بهبود خودپنداره) بدین شیوه اجرا شد که با پیش­آزمون خودپنداره کودکان پیرز-هریس، تعداد ۱۵ نفر از دانش آموزان، با خودپنداره ضعیف، به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد و در یک دوره ده جلسه­ای به جهت بهبود خودپنداره، شنیدن داستان­های کلیله و دمنه را تجربه کردند. هر دو گروه آزمایش و گواه درمعرض پس­آزمون خودپنداره قرارگرفتند. داده­ها با توجه به فرضیه تحقیق ، توسط تحلیل کوواریانس موردتحلیل آماری قرارگرفت. نتایج تحلیل آماری نشان داد که روش داستان­گویی مبتنی برکلیله ودمنه بر بهبود خودپنداره کودکان اثردارد.

کلیدواژه ها:

داستان گویی مبتنی بر کلیله و دمنه ، خودپنداره ، کودکان