نقش معماری در احیای فرهنگ اصیل ایرانی

معماری با بنا ارتباط دارد و بناها بخشی از فرهنگ اند، بنا کتاب گردو غبار گرفته ای است که باید به سراغش رفت و آن رامطالعه کرد.در این صورت است که ما را از فرهنگ سازندگانش آگاه می کند و از هویت جامعه ای که در آن بناشده ،خبر می دهد.معماری امروز آن شان و منزلتی را ندارد که در گذشته در بناها چشم می خورد.در اسناد و کتب معماری گذشته نیز که بنگریم می بینیمکه درباره عمارت هایی سخن گفته شده و از ویژگی های معماری آن دچار بهت شده اند که برای ما چندان ملموس نیست.در معماریمعاصر ما ، بناهای شهر آنچنان نمود فرهنگی و هویتی ندارند و بیشتر مجموعه ای است از برجهای سربه فلک کشیده، ساختمانهاییبا نمای آلومینیومی، واحد های آپارتمانی با هویتی مبهم و... زیبایی هایی که آمیخته با فرهنگ اصیل ایرانی بود و هویت مارا نشان میداد حالا در حال فراموشی است. از زیبایی های معماری خانه های معمولی و عمارت های اشرافی تا معماری بازارها ، تکیه ها ، مساجدو امامزاده ها، حیف است که فراموش شوند.همین امر موجب انتخاب این موضوع برای پژوهش ما شده است.پژوهش حاضر با بازبینیدر اصول معماری اصیل ایرانی و استفاده از آن در معماری معاصر و نقش آن در احیای فرهنگ ، با روش توصیفی – تحلیلی و روشگردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای انجام شده است . با مطالعه دقیق در معماری ایرانی و اصول طراحی در می یابیمکه هیچیک از الگوهای معماری ایرانی بی علت نبوده است.با پژوهش نسبت به این اصول و تزریق آن به معماری امروز می توانیممعماری بناها را از غرب زدگی و آشفتگی رها کنیم و آرامش نهفته در معماری اصیل کشورمان را به مردمان خود هدیه دهیم.

کلیدواژه ها:

معماری ، فرهنگ ایرانی ، معماری ایران