اثربخشی مداخله تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم .

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم شهرستان نجف آباد انجام گرفته است . این مطالعه نیمه تجربی به همراه پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری (یک ماهه ) بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک ۶ تا ۱۳ سال مبتلا به اوتیسم می باشد. تعداد ۲۰ نفر از این مادران به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دوگروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. مداخله تنظیم هیجان بر اساس مدل آلن و همکاران (۲۰۰۹) طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت گروهی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۴) بود که در سه مرحله پژوهش تکمیل شد. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که نمرات زیر مقیاس های کیفیت زندگی در مرحله پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل قرار گرفته است (.(p<۰/۰۵ در نتیجه مداخله تنظیم هیجان به طور معناداری موجب بهبود ابعاد کیفیت زندگی در مادران دارای کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم شده است .

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، مداخله تنظیم هیجان ، کیفیت زندگی .