بررسی رویکرد و سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران درقبال عرفان های نوظهور

مجموع گروهها و جریاناتی که هدف یا قصد معنوی و عرفانی دارند و آموزه های باطن گرایانه را به منظور جذب مخاطب تبلیغنموده اند، به عرفان های نوظهور معروف هستند. سیاست جنایی با دقت به اینکه حکومت دارای چه ویژگی می باشد و هویتش رااز طریق چه مفاهیمی شناسایی می کند و تشکیل خود را برای تحقق چه اهدافی می داند به عنوان قسمتی از سیاست عمومی، چهره ایمنحصربه فرد را داراست. هدف از این پژوهش شناسایی و بررسی رویکرد و سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران در قبال عرفانهای نوظهور و بررسی رویکرد ضابطان دادگستری و مراجع قضایی در قبال عرفان های نوظهور می باشد. نتایج پژوهش نشان میدهد که : تاکنون عرفان های نوظهور جرم انگاری نشده اند و خلاهای قانونی گسترده ای در این زمینه وجود دارد. برخوردهایقانونی که طی سال های اخیر در چندین مورد با سران، مبلغان و ترویج دهندگان عرفان های نوظهور صورت گرفته است، گواه اینحقیقت است که ضابطان دادگستری و مرجع قضایی عزم و اراده لازم برای مقابله قانونی دارند، ولی عدم وجود قوانین صریحو شفاف و خلاهای تقنینی باعث می شود که این اراده، موثر واقع نشود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می باشد که به بررسی وضعموجود و هست ها می پردازد و تلاش دارد سیاست جنایی ج.ا.ا در قبال عرفان های نوظهور را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

سیاست های جنایی ، سیاست های جنایی جمهوری اسلامی ایران ، عرفان های نوظهور ، جمهوری اسلامی ایران.