تئوریهای حقوق گردشگری بین المللی و صلاحیت کیفری

حقوق بین الملل هنوز فاقد مقررات الزام آور در حوزه گردشگری است اما میتوان از قواعد عام و نرم مرتبط با حقوق بیگانگان و گردشگری، قواعد و اصولی را استخراج نمود که در حقوق گردشگری نیز قابل استناد باشد. پژوهش تحلیلی- توصیفی حاضر نشان میدهد مفهوم حق بر تفریح که در اسناد حقوق بشر شناسایی شده است؛ توسعه یافته و شامل حق بر گردشگری نیز میشود، اما ورود به سرزمین دولت غیر متبوع، مستلزم رعایت ملاحظات داخلی آن کشور است که باید بدون هرگونه تبعیض اعمال شود. اصل رفتار متقابل تا جایی که به نقض حقوق بنیادین منجر نشود، اصل آزادی و استثنا تلقی شدن محدودیت ورود اتباع خارجی در چارچوب حق آزادی رفت و آمد، بر استدلالهای مربوط به اثبات حق گردشگری افزوده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان میدهد که حقوق بین الملل موجود گردشگر را به عنوان بیگانه و فارغ از معاهدات دوجانبه حمایتی، موضوع و مستحق حقوق بنیادین بشری میداند.

کلیدواژه ها:

حق گردشگری ، حقوق بین الملل ، صلاحیت کیفری.