اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعهد زناشویی زنان دارای همسر مبتلا به سوء مصرف مواد

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعهد زناشویی زنان دارای همسر مبتلا به سوء مصرف مواد بود. روش این پژوهش آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان دارای همسر مبتلا به سوء مصرف مواد مراجعه کننده به کلینیک های زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهرستان ساری در سال ۱۴۰۰ بودند. تعداد ۳۰ نفر نمونه در غالب ۲ گروه ۱۵ نفره (گروه های آزمایشی و کنترل) با شیوه نمونهگیری در دسترس مشخص شدند. جمع آوری اطلاعات از دو روش میدانی و روش کتابخانه ای استفاده شده است. برای گردآوری داده ها از دو ابزار پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و همکاران((۱۹۹۷ استفاده شده است. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اساس کتاب آموزشی هیز و همکاران ۸ (۲۰۰۲) جلسه هفته ای دو بار ۱۲۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد و بر روی گروه کنترل هیچ گونه مداخله قرار نگرفت. برای تحلیل آماری داده ها از روش های آمار توصیفی (مانند میانگین، انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی، نمودارها و ...) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس (مانکوا) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل دقیق داده ها از بسته آماری SPSS۲۴ استفاده شد. نتایج نشان دادند که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعهد زناشویی زنان دارای همسر مبتلا به سوء مصرف مواد اثربخش است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرشو تعهد ، تعهدزناشویی ، سوء مصرف مواد.