رابطه مهارت های ارتباطی و صمیمیت عاطفی بین زوجین شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰

هدف از پژوهش بررسی رابطه مهارت های ارتباطی و صمیمیت عاطفی بین زوجین شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده است و چون به بررسی روابط بین متغیرها می پردازد توصیفی از نوع همبستگی بود. ۵۰ نفر از زوجین شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامههای صمیمیت عاطفی آسوده و تیموری و مهارت های ارتباطی فیتز پاتریک و ریچی استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تایید بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی ازهمبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین مهارت های ارتباطی و صمیمیت عاطفی رابطه وجود دارد. و ضریب همبستگی ۰/۵۲۳ می باشد که نشان دهنده رابطه مثبت بین دو متغیر می باشد ینی با افزایش مهارت های ارتباطی، صمیمیت عاطفی نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

صمیمیت عاطفی ، مهارت های ارتباطی