تاثیر حرکت های کششی بر خطرآسیب های ورزشی

به طور کلی پذیرفته شده است که افزایش انعطاف پذیری یک واحد عضله تاندون اجازه می دهد تا عملکرد بهتر و کاهش تعداد آسیبها را کاهش دهد. کشش به طور منظم در گرما و در تمرینات خنک نگه می دارد. با این حال، یافته های متناقض در ادبیات گزارششده است. از سال ۱۹۸۰، چندین نویسند ە شمارش شده اند که کشش تاثیر مثبتی بر پیشگیری از آسیب دارد. در مقابل، از سال۱۹۹۰، شواهد بالینی نشان می دهد که کشش نه تنها از آسیب ها جلوگیری نمی کند، بلکه می تواند سطح عملکرد را کاهش دهد.برخی از بخش های این تناقض ها را می توان با فعالیت های مختلف ورزشی و گروه های اکثریت ورزشکاران مورد مطالعه قرار داد.فعالیت های ورزشی که خواستار افزایش انعطاف پذیری، مانند ژیمناستیک، رقص، اسکیت و یا غواصی، نیاز به کشش پیش از بالا برایبهینه سازی سطح عملکرد ضروری است. برعکس، برای ورزش با چرخه کم کشش کششی (SSC) مانند دویدن یا دوچرخه سواری،هیچ اطلاعات علمی وجود ندارد که اثر مثبت کشش بر عملکرد، پیشگیری از آسیب و بهبودی را نشان دهد. بر اساس ادبیات، در اینمقاله، علاقه ای به پیشگیری از پیش و پس از ورزش بر روی روش های مختلف مانند دامنه بهبود حرکت، پیشگیری از آسیب و ظرفیتبهبودی بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

آسیب ، کششی ، انعطاف پذیری