کاربرد کودهای زیستی در شرایط کشت نخود دیم- مطالعه مروری

نخود (Cicer arietinum L.) در بین لگومهای دانهای بیشترین سطح کشت در کشور را دارا میباشد. کمبود ماده آلی و عناصر غذایی در خاک، عدم تعادل تغذیهای گیاه، کارایی کم کاربرد کودهای شیمیایی و وجود تنشهای محیطی از مهمترین چالشهای حاصلخیزی خاک و تغذیه گیاه در ایران میباشند. همچنین در خاکهای مناطق خشک جمعیت باکتریها و قارچها بسیار کمتر مناطق مرطوب است. به دلیل شرایط حاکم در دیمزارها، مصرف انواع کودها کمتر از کشتهای آبی میباشد. در مقاله حاضر کاربرد کودهای زیستی به عنوان یکی از راهکارهای فراهم کردن عناصر غذایی مورد نیاز نخود در شرایط کشت دیم بررسی شد. یافته های پژوهشهای پیشین نشان داد که با کاربرد کودهای زیستی عملکرد و اجزای عملکرد و برخی ویژگیهای بیوشیمیایی نخود ارقام مختلف بهبود یافته است. براساس یافته ها مشخص شد که با کاربرد انواع کودهای زیستی از حداقل ۳۴ تا حداکثر ۱۵۸ درصد عملکرد دانه نخود در مقایسه با کمترین عملکرد گزارش شده افزایش یافت. بنابراین به نظر میرسد برای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش عملکرد و کیفیت دانه نخود دیم کاربرد کودهای زیستی مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

ازتوباکتر ، تیوباسیلوس ، ریزوبیوم ، قارچهای میکرویز