مدل ساختاری پیش بینی خشونت زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجیگری دشواری تنظیم هیجان در زنان قربانی خشونت خانگی

هدف این پژوهش بررسی برازش مدل ساختاری پیش بینی خشونت زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجیگری دشواریتنظیم هیجان در زنان قربانی خشونت خانگی بود. پژوهش حاضر، توصیفی و همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. بدین منظور ۳۲۴نفر از زنان قربانی خشونت خانگی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ به صورت نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس از مناطق ۵ گانه شهر تهرانانتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه خشونت زناشویی استراوس و همکاران ،پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ ، پرسشنامهتنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و پرسشنامه کرایج و اسپینهاون را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، مدلیابیمعادلات ساختاری، و از نرم افزار AMOS نسخه ۲۲ استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد مسیر مستقیم معناداری از طرحواره هایناسازگار اولیه بر تنظیم هیجانی و از تنظیم هیجانی منفی بر همسر آزاری برقرار است. همچنین مسیر غیرمستقیم معناداری نیز از حوزه هایاول، دوم، و سوم طرحوارههای ناسازگار اولیه به خشونت زناشویی به واسطه تنظیم هیجانی منفی، به ترتیب با ضریب مسیر ۰/۱۳، ۰/۱۶ و۰/۱۳ برقرار است. بنابراین بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه طرحوارههای ناسازگار اولیه و خشونت زناشویییک رابطه خطی و ساده نیست و تنظیم هیجان مثبت و منفی در این رابطه نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ی ، تنظیم هیجان ، زنان ، خشونت خانگی