تدوین الگوی بهینه ی سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری بر اساس نیاز هایموجود در شهر شیراز نمونه موردی منطقه یک شهرداری شیراز

حمل و نقل شهری عامل مهمی است که همراه با رشد سریع جمعیت و توسعه شهرها، در ابعاد گوناگون زندگی انسانها موثرمیباشد. امروزه با توجه به اثرپذیری بخشی از مشکلات کلانشهرها و نیز اتلاف زمان و منابع شهروندی از وضعیت نابسامانحمل و نقلی، لزوم اتخاذ راهکارهای مدیریتی و طراحی واجرای سیستمهای مناسب ترافیکی در شهرها توسط مجموعه مدیریتشهری ضروری به نظر میرسد. پژوهش حاضر با توجه به شرایط کنونی شهر شیراز میکوشد تا به تدوین الگوی بهینه یسیستم حمل و نقل عمومی درون شهری بر اساس نیاز های موجود در شهر شیراز مطالعه موردی منطقه ۱ بپردازد. نوعپژوهش حاضر به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی بوده و برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مربوط به آن از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. حملونقل عمومی در منطقه شامل اتوبوس عمومی، قطار شهری و تاکسیمیشود که در این پژوهش موردسنجش قرار می گیرند. در مطالعات میدانی با حضور محقق در محدوده های مورد مطالعه حجمترافیکی محلات در ساعات مختلف جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش SWOT و AHP وهمچنین نرم افزار SPSS صورت گرفته است. در بخش SWOT نتایج اوزان نهایی نشان می دهد مترو در اولویت نخست قرارگرفته است. بخش اتوبوس رتبه دوم و در نهایت تاکسی در رتبه سوم قرار دارد. در بخش بعد با توجه به ویژگی هایزیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی شهر شیراز، توزیع سیستم های حمل ونقل عمومی درون شهری شیراز را با استفاده ازپرسشنامه بررسی کردیم، در وضع موجود بیشترین استفاده مردم از وسایل نقلیه عمومی در منطقه یک شیراز به ترتیبعبارتست از: تاکسی با سهم ۴۵ %، مترو با سهم ۳۰ % و اتوبوس با سهم ۲۵ %. در بخش ماتریس همبستگی پیرسون نیز سهمولفه اصلی تحقیق مورد تحلیل واقع شده که با استفاده از نتایج ماتریس ، استفاده از تاکسی با عوامل زیست محیطی واقتصادی رابطه معکوس و با عوامل اجتماعی رابطه مستقیم و معنادار دارد. استفاده از مترو با عوامل اجتماعی و زیست محیطیو اقتصادی رابطه مستقیم و معنادار دارد و در نهایت استفاده از اتوبوس با عوامل اجتماعی و زیست محیطی و اقتصادی رابطهمستقیم و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه حمل و نقل ، سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری ، منطقه ۱ شیراز