سمیت علف کش پاراکوات در کرم خاکی قرمز (Lumbricus rubella)

علف کش پاراکوات (Paraquat) از مسیرگوارش پوست و تنفس به بدن جانوران وارد می گردد. کرمهای خاکی به عنوان بیواندیکاتورهای مهم در تشخیص آلودگی های شیمیایی در خاک مورد کاربرد دارند. در مطالعه حاضر سمیت علف کش پاراکوات در بدن کرم های خاکی قرمز (Lumbricus rubella) مورد ارزیابی قرار گرفته است . با استفاده از روش پروبیت مقدار LC۵۰ برای پاراکوات در طی ۷ روز به میزان ۱۲۰۰> میلی گرم بر کیلوگرم خاک خشک تعیین گردید. در ادامه کرم ها در یک دوره زمانی ۵ روزه با سه غلظت زیر حدکشندگی یعنی ۲۰۰ ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی گرم از پاراکوات در کیلوگرم خاک خشک تیمار شدند. پس از شستشوی کرمها مایع سلومی کرمها به کمک شوک الکتریکی استخراج و محتوی لیپوپراکسیداسیون (LPO) با سنجش تغییرات مالوندیآلدیید (MDA) در آن اندازه-گیری شد. در هوموژنیت (عصاره کل بدن) تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به روش FRAP (احیای آهن فریک ) سنجیده شد. بررسی های بافتی نیز به انجام رسید. نتایج نشان داد که تیمارهای علف کش موجب افزایش LPO/MDA در مایع سلومی و کاهش میزان TAC در عصاره کل بدن شده اند. هم چنین آسیب های بافتی به صورت تخریب و پارگی در کوتیکول و لایه های عضلانی زیر آن در جدار بدن کرمهای خاکی مشاهده گردید. تیمار پاراکوات با القای استرس اکسیداتیو سبب کاهش توان آنتی اکسیدانی و تغییرات بافتی در کرم ها شده است .

کلیدواژه ها:

علف کش ، بیواندیکاتور ، سمیت ، توان آنتی اکسیدانی آسیب های بافتی .