تبیین توسعه سرمایه اجتماعی در مدیریت بحران آب شهری با استفاده از روش تحلیل عاملی(مطالعه موردی: شهرکرج)

شناسایی میزان و روند سرمایه اجتماعی در بین مردم جامعه می تواند به شناسایی تحولات اجتماعی و فرهنگی آن جامعه کمک زیادی کند .هدف از انجام این پژوهش تبیین توسعه سرمایه اجتماعی در مدیریت بحران آب شهری با استفاده از روش تحلیل عاملی می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی– توسعه­ای و روش مطالعه توصیفی- پیمایشی است. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS و آزمون آماری تحلیل اکتشافی استفاده شده است. جامعه آماری شامل مدیران بحران و آبفای کشور(تعداد ۱۵ نفر با نمونه گیری هدفمند) ؛ همچنین کلیه ساکنین شهر کرج در فاصله زمانی ۱۳۹۶ - ۱۳۹۵ بوده است که با استفاده از جدول کوکران  تعداد۳۵۰ نفر به عنوان نمونه آماری برآورد گردید که از این تعداد  ۴۴.۳% زن  و ۵۵.۷%مرد بوده اند نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد از دید افراد نمونه آماری میزان سرمایه اجتماعی پایین تر از سطح مطلوب بوده است. همچنین عوامل دخیل درتوسعه سرمایه اجتماعی  جهت بحران کم آبی  در قالب ۲۴ متغیر احصاء و مورد سنجش قرار گرفت و نهایتا به ترتیب اولویت ۵ مولفه اعتماد اجتماعی، سیاست های انگیزشی و تغییر در  فضای نگرشی، زیرساخت های تعاملی و ارزشی جامعه و عمل متقابل عدم بیگانگی با دولت به عنوان عوامل موثر بر توسعه سرمایه اجتماعی در مدیریت بحران آب شهری استخراج شد.

کلیدواژه ها:

Social capital ، Water crisis management ، Urban water ، Factor analysis. ، سرمایه اجتماعی ، مدیریت بحران ، آب شهری ، تحلیل عاملی.