اثر روش آبشویی و نحوه کاربرد آب و زهاب بر شوری زدایی و سدیم زدایی خاک های سنگین

کاربرد زهاب با مدیریت مناسب برای اصلاح خاک های شور، یکی از روش های قابل پیشنهاد در استفاده مجدد از آن است. این پژوهش با هدف بررسی اثر نحوه به کارگیری آب و زهاب (اختلاط قبل از اعمال و یا به کارگیری به صورت نوبتی) و همچنین بررسی اثر روش آبشویی (متناوب و یا پیوسته) بر شوری زدایی و سدیم زدایی خاک های با بافت سنگین جنوب استان خوزستان انجام شد. آزمایش های آبشویی با اعمال ۱۲۰ سانتی متر آب در کرت هایی به ابعاد ۵/۱× ۵/۱ متر انجام شد. پنج تیمار آبشویی مورد بررسی شامل تیمارهای D۱F۱ و D۲F۲ است که در آن ها به ترتیب یک و دو نوبت زهاب کشت و صنعت نیشکر سلمان فارسی با شوری ۰/۹ دسی­زیمنس بر متر و سپس به همان شیوه، آب کارون با شوری ۶۱/۲ دسی­زیمنس بر متر به زمین اعمال شد. همچنین، تیمارهای M۱، M۲ و M۴ که در آن ها مخلوط آب و زهاب با شوری ۰/۶ دسی­زیمنس بر متر، به ترتیب به روش های آبشویی پیوسته، آبشویی متناوب با دو انقطاع و آبشویی متناوب با چهار انقطاع به زمین اعمال شد. نتایج نشان داد که استفاده نوبتی و یا ترتیبی آب هایی با کیفیت متفاوت، بر آبشویی املاح اثر بیشتری دارد، تا اختلاط آن ها قبل از اعمال در آبشویی؛ املاح باقی مانده در خاک در لایه ۳۰-۰ سانتی­متر در تیمار M۴، به میزان ۴۳ درصد بیشتر از تیمار D۲F۲ بوده است. املاح باقی مانده در خاک در تیمارهای M۱ و M۲ در همین لایه به ترتیب ۱۷ و ۲۴ درصد و نسبت جذب سدیم در این تیمارها به ترتیب ۵/۵۷ و ۷/۲۴ درصد بیش از تیمار M۴ بود که نمایانگر اثر مثبت افزایش تعداد انقطاع در روند شوری زدایی و سدیم زدایی است.

کلیدواژه ها:

استفاده مجدد از زهاب ، پ هاش خاک ، شوری خاک ، مدیریت آبشویی ، نسبت جذب سدیم