تاثیر طول تیر پیوند بر ضریب رفتار مهار بندهای واگرا

مهاربندهای واگراEBF) از جمله سیستمهای مقاوم در برابر بار جانبی هستند که همراه با قابهای ساده و یا قابهای خمشی برای مقابله با نیروهای ناشی از زلزله به کاربرده میشوند. به دلیل سازگاری اینگونه مهاربندها با شرایط معماری استفاده از آنها در ساختمانهای معمولی بسیار رایج میباشد. مزیت اصلی مهاربندهای واگرا در مقایسه با مهاربندهای همگرا شکل پذیری مناسب آنها همراه با سختی میباشد. به همین دلیل استفاده از این سیستم در ساختمانهای بلند که امکان استفاده از مهاربند همگرا وجود ندارد روز به روز در حال افزایش میباشد بنابراین در مراحل مختلف طراحی و اجرای آنها لازم است دقت کافی به عمل آید که شکل پذیری و سختی مناسب تامین گردد . به دلیل رفتار مناسب اینگونه مهاربندها آیین نامه های مختلف از جمله مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ایران ضریب رفتار این سیستم را در مقایسه با مهاربندهای همگرا بیشتر در نظر میگیرد، به همین دلیل شکل پذیری بیشتری از این سیستم مورد انتظار میباشد. تیر رابط یکی از مهمترین پارامترهای تاثیر گذار در رفتار مناسب مهاربندهای واگرا میباشد، که بر اساس توصیه مبحث دهم مقررات ملی ساختمان طول آن بهتر است از 0.2 طول تیر بیشتر نشود، لذا به منظور بررسی این توصیه 0.2 طراحی شده و هر یک از قاب ها تحت آنالیز غیر خطی قرار گرفته و پارامترهای مهم L 0.2 و بلندتر از L قابهای مهاربندی شده در تراز ارتفاعی مختلفی با تیر پیوند و تاثیر گذار رفتار غیرخطی سازه ها در برابر زلزله ، از جمله توزیع مفاصل پلاستیک و نمودار برش پایه – تغییر مکان بام آنها مورد ارزیابی قرار گرفته و ضریب رفتار آنها بر اساس روش نیومارک محاسبه شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که رعایت ضابطه 0.2 طول تیر پیوند در مهاربند های واگرا تاثیر بسیاری بر سختی ،شکل پذیری و آسیب پذیری سازه ها داشته تا جایی که میتوان گفت بهتر است این موضوع در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان خصوصا در سازه های بلند مرتبه به جای توصیه به صورت تاکید بیان شود

کلیدواژه ها:

مهاربندهای واگرا ، زلزله ، شکل پذیری ، ضریب رفتار ، آنالیز غیر خطی استاتیکی