بررسی رابطه بین مهارتهای حل مسئله با سازگاری تحصیلی و خلاقیت تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی شهرستان شهریار

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین مهارتهای حل مسئله با سازگاری تحصیلی و خلاقیت تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی شهرستان شهریار در سال تحصیلی ۱۴۰۰ / ۱۴۰۱ است. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان دانش آموزان پسر ابتدایی شهرستان شهریار تشکیل دادند که از این تعداد ۱۳۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان داد بین اعتماد به حل مسائل و سازگاری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، بین سبک گرایش- اجتناب و سازگاری تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد؛ اما بین کنترل شخصی و سازگاری تحصیلی رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین یافته ها نشان بین اعتماد به حل مسائل و خلاقیت و بین سبک گرایش- اجتناب و خلاقیت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد؛ اما بین کنترل شخصی و خلاقیت رابطه معنادار وجود ندارد. بین سازگاری تحصیلی و خلاقیت رابطه مثبت و معنادار دارد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد مولفه توانایی حل مسئله توانایی پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان را دارد، نتایج نشان داد فقط مولفه اعتماد به حل مسئله توانایی پیش بینی سازگاری تحصیلی دانشآموزان را دارند و این سه متغیر روی هم رفته فقط ۲۳ / ۰ درصد واریانس سازگاری تحصیلی را تبیین میکند، اما نتایج نشان داد هیچ یک از سه مولفه حل مسئله توانایی پیش بینی خلاقیت دانش آموزان را ندارند.

کلیدواژه ها:

مهارتهای حل مسئله ، سازگاری تحصیلی ، خلاقیت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، شهرستان شهریار