بررسی شاخص های فضاهای پیاده مدار در شبکه حمل و نقل شهر پایدار (نمونه مورد بررسی: شهرداری منطقه ۶ شیراز)

فضاهای شهری پیاده مدار، مکانهایی برای حضور شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعیشان هستند کهپرداختن به کیفیات آنها سرزندگیشان را به حداکثر می رساند. از شاخصترین این کیفیات، امنیت و ایمنی میباشد. مکان های ناامن حضور مردم را در شهر به عنوان شهروندان جامعه مدنی، کمرنگ می سازند. از آنجا کهمدیریت شهری با محدودیت های مالی، فنی، عمرانی و ... روبه رو است، اولویت بندی پیاده مدارسازی خیابانهای شهری حائز اهمیت است . در پژوهش حاضر که با روشی توصیفی و تحلیلی- پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفته است، پیاده مداری را به عنوان یکی از عوامل موثر در حمل و نقل شهری پایدار راخاطرنشان میکند. جهت انجام ازمون داده های تحقیق از پرسشنامه استفاده گردید جامعه آماری موردنظر درشهر شیراز و در بین مردم مراجعه کننده به شهرداری منطقه ۶ شیراز می باشد. حجم نمونه مورد نیاز در اینپژوهش در با جامعه آماری ۱۵۱۸ نفر (با استناد به دوربین های مدار بسته و میزان سرشماری های در روزهایی که بیشترین مراجعه کننده وجود دارد) و در سطح اطمینان ۹۵ درصد با بهره گیری از فرمول کوکرانبرابر با ۳۰۶ نفر انتخاب شد. نتایج حاکی از ان است که تمامی مولفه های بیان شده به نوعی بر پیاده مداریتاثیر می گذارند ولی از اهم مواردی که بیشترین تاثیر را دارد، مولفه های کالبدی است که به ترتیب کیفیت وزیبایی ، تسهیلات خدماتی ، راحتی فیزیکی، انعطاف پذیری، دسترسی، حریم فیزیکی و جذابیت بصریبیشترین نقش را در پیاده مداری جهت ایجاد سیستم حمل و نقل پایدار منطقه ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

فضاهای پیاده مدار ، شبکه حمل و نقل ، شهر پایدار