مطالعه مدیریت تلفیقی علف هرز جوموشی Hordeum morinum در مزارع یونجه Medicago sative مستقر بر اساس روش سوزاندن و کاربرد دزهای مختلف علفکش ستوکسیدیم

به منظور ارزیابی تلفیق روش های مختلف مدیریتی علف های هرز بر اساس روش فیزیکی سوزاندن و مصرف علفکشستوکسیدیم، بعنوان یک روش شیمیایی در مدیریت تلفیقی علف هرز جوموشی در مزارع یونجه مستقر و تاثیر اجرای این مدیریت درچین های بعدی، این پژوهش در مزرعه یونجه پنج ساله مستقر آلوده به این علف هرز جوموشی واقع در شهرستان کنگاور استانکرمانشاه طی سال ۱۴۰۰ ، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۸ تیمار و ۴ تکرار به همراه شاهد به اجراء درآمد. تیمارهای طرحشامل سوزاندن قبل از شروع رشدی چین اول در بهار و مصرف علف کش ستوکسیدیم در سه سطح شامل دز استاندارد ( ۲.۵ لیتر درهکتار)، ۲۰ % کاهشی ( ۲ لیتر در هکتار) و ۲۰ % افزایشی ( ۳ لیتر در هکتار) و نیز تلفیق سطوح تیماری علفکش همراه با روشسوزاندن ابتدای فصل و شاهد (وجین و عدم وجین علف های هرز) بودند. پس از پنجاه درصد گلدهی در هر چین ، نمونه برداری جهت تعیین وزن خشک یونجه و تراکم و وزن خشک علف های هرز با کوادرات ثابت ۵۰×۵۰ متر مربع صورت پذیرفت، اعمال همه تیمارها اثر معنیداری بر تراکم و ماده خشک جوموشی و نیز ماده خشک یونجه، داشتند. روش فیزیکی سوزاندن، بعنوان یکی ازگزینه های مطلوب در تلفیق با روش شیمیایی اثرات مثبتی بر افزایش عملکرد یونجه در چین های بعدی نیز داشت و بطور کلی بعنوانیکی از روش های عملیاتی برای زارعین، توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

یونجه ، علف های هرز ، علف کش ، سوزاندن