ارتقا خوانش بصری در فضای داخلی ساختمان های مسکونی در شهر تهران با بهره گیری از رویکرد نشانه شناسی

امروزه یکی از مسائلی که معماران،طراحان و مسئولان شهری با آن رو به رو هستند آن است که به دلیل افزایش روز افزون جمعیت ،بالا رفتن قیمت زمین ،محدودیت های اقتصادی کاربران و ... فضاهای طراحی شده(از جمله ساختمان های مسکونی ) در شهر ها عموما بساز بفروشی هستند و فاقد کیفیت فضایی لازم می باشند. این عدم مطلوبیت برحس تعلق آنان نسبت به محیط و همچنین ادراک هر چه بیشتر آنان تاثیرگذار می باشد. در این میان مولفه های ادراک بصری از جمله مولفه های کالبدی ،زیباشناختی و هویتی باعث درک و شناخت هرچه بیشتر محیط توسط کاربر و بالعکس می گردد. لذا این پژوهش بر آن است تا با روش تحقیق توصیفی -تحلیلی به ارائه راهبردهایی به جهت افزایش خوانش و ادراک بصری ساکنین ساختمان های مسکونی با بهره گیری از رویکرد نشانه شناسی بپردازد. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش از جمله راهبردهای قابل ارائه به منظور خوانش و ادراک هرچه بیشتر افراد نسبت به محل سکونت خود می توان به بهره گیری از عناصر هویت مند و المان های خاطره انگیز در فضای داخلی ساختمان ها، درگیر ساختن کاربران ساختمان در حین ساخت ساختمان به منظور تعامل و ارتباط هرچه بیشتر با محل سکونت خود، افزایش فضاهای سبز در فضاهای سکونتی از جمله بام و نمای سبز به منظور افزایش حس تعلق به مکان و ... اشاره نمود که در پایان پژوهش به تفصیل بیان گردیده است

کلیدواژه ها:

خوانش بصری ، ادراک محیط ، نشانه شناسی ، ساختمان مسکونی