رابطه خردمندی و هوش معنوی با اختلالات روانی و تاب آوری زنان خانه دار

این پژوهش با هدف رابطه خردمندی و هوش معنوی با اختلالات روانی و تاب آوری زنان خانه دار انجام شد. تحقیق حاضر براساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و از لحاظ اجرا توصیفی- پیمایشی بود که به شیوه همبستگی تجزیه و تحلیل شد. جامعه آماری تحقیق حاضر زنان خانه دار در شهر مشهد بود. حجم نمونه بر اساس جدول مرگان ۳۸۴ نفر گزارش شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس خردمندی توسط اشمیت، مالدون و پاندرز((۲۰۱۲، پرسشنامه هوش معنوی بدیع و همکاران((۱۳۸۹پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون((۲۰۰۳ و پرسشنامه اختلالات روانی (SCL-۲۵)توسط نجاریان و داوودی (۱۳۸۰) ساخته شده است. جهت توصیف متغیرهای زمینهای پرسشنامه(سن، تحصیلات) به صورت شاخصهای فراوانی و درصد فراوانی در صورت توصیفی با استفاده از نرم افزار Spss۱۸ استفاده شد. از فنون استنباطی برای آزمون فرضیه ها و سطح ارتباط میان متغیرهای تحقیق استفاده شد. در روش آمار استنباطی، به منظور بررسی فرضیات و تعیین تفاوت معناداری فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی در سطح معنیداری ۰/۰۵ استفاده گردید. نتایج نشان داد بین خردمندی و هوش معنوی با اختلالات روانی و تاب آوری زنان خانه دار رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خردمندی ، هوش معنوی ، اختلالات روانی ، تاب آوری.