استفاده از گیاه جدید جو بدون پوشینه و تنظیم کننده رشد سایکوسل در شرایط پر تنش آب و هوایی اهواز

به منظور بررسی تاثیر سایکوسل و سطوح نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی جولخت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در مزرعه آموزشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین (ملاثانی ) در سال زارعی 89-1388 ، اجرا گردید. سطوح نیتروژن در چهار سطح ( صفر، 75 و 150 و 225 کیلوگرم در هکتار ) و غلظت های سایکوسل در سه سطح (صفر، 1500 و 3000 میلی گرم در لیتر) به کار برده شدند. طبق نتایج استفاده از سایکوسل با افزایش در ماندگاری پنجه های بارور و افزایش تعداد سنبله در متر مربع و نهایتا افزایش تعداد دانه در سنبله باعث افزایش عملکرد و شاخص برداشت گردید. بهترین عملکرد دانه در سطح نیتروژن 225 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که با سطح 150 کیلوگرم در هکتار اختلاف آماری معن یداری ازخود نشان نداد. غلظت 3000 میلی گرم در لیتر سایکوسل باعث افزایش عملکرد گردید . بیشترین تعداد سنبله و تعداد دانه در سنبله متعلق به سطح نیتروژن 225 کیلوگرم در هکتار بود که با سطح نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار اختلاف آماری معنی داری از خود نشان نداد. وزن هزار دانه در تمام سطوح نیتروژن 225 کیلوگرم در هکتار و تیمار سایکوسل 3000 میلی گرم در لیتر و سطح نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار، کاهش پیدا کرد. لذا بهترین سطح نیترو ژن در جو لخت سطح 150 کیلوگرم در هکتار و بهترین غلظت سایکوسل سطح 3000 میلی گرم در لیتر می باشد که عملکرد دانه بالا (3936 کیلوگرم در هکتار)، را نیز تولید کرد.

کلیدواژه ها:

جولخت ، سایکوسل ، نیتروژن و اجزای عملکرد