تحلیل فضایی محیط های شهری برای مکانیابی پارک های محله ای نمونه موردی: شهر مراغه

فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن در سطح شهر از اهمیت بالایی برخوردار است، به نحوی که برای سنجش توسعه پایدار شهرها از آن به عنوان یک فاکتور مهم استفاده می شود. همچنین پراکنش مناسب فضای سبز شهری و دسترسی مناسب به آن از الزامات شهرسازی نوین است. شهر مراغه از شهر های میانی استان آذربایجان شرقی است که از پراکنش متناسب فضای سبز شهری برخوردار نیست. بر این اساس، در این پژوهش با هدف کمک به بهینه سازی فضای سبز این شهر، روشی برای تحلیل فضایی کاربری های موجود و مکانیابی پارک همسایگی ارائه شده است. در این فرایند معیارهای اولویت اراضی، دسترسی به شریان های فرعی و اصلی، نزدیکی به مراکز آموزشی و فرهنگی، دوری از کاربری های مزاحم، مرکزیت نسبت به محله و فاصله از پارک های موجود به عنوان معیارهای مکانیابی مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور تعیین مکان مناسب برای احداث پارک در واحد همسایگی از روش های تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس و همچنین تئوری فازی در محیط نرم افزار GIS استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که ۱۳.۳ درصد از اراضی شهر مراغه برای احداث پارک محله ای کاملا سازگار و ۶ درصد نیز کاملا ناسازگار است. همچنین نتایج نشان دهنده کارایی بالای روش پیشنهادی در تحلیل فضایی کاربری ها و انتخاب عرصه های مناسب توسعه پارک در واحدهای همسایگی است.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، پارک ، واحد همسایگی ، منطق فازی ، شهر مراغه