پیش بینی خودکارآمدی در دانشجویان دوره کارشناسی با توجه به ویژگیهای شخصیتی آنان

دانشجویان آینده سازان هر جامعه هستند که بخش عمده ای از بودجه کشور را به خود اختصاص می دهند .از این رو مطالعه حاضر با هدف پیش بینی خودکارآمدی در دانشجویان دوره کارشناسی با توجه به ویژگی های شخصیتی آنان صورت گرفت. پژوهش به روش توصیفی-همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه های شهریه پرداز شهر شیراز طی سال ۱۴۰۰ بود. حجم نمونه متشکل از ۴۰ دانشجو(۲۰دختر و ۲۰ پسر) که به روش نمونه گیری در دسترس (به دلیل شرایط کرونا) انتخاب شدند و میانگین سنی آن ها ۲۱/۹ بود.جمع آوری داده ها به کمک پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو فرم کوتاه(۶۰سوالی) ومقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(۱۷سوالی)انجام شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی،ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری با نرم افزار spss۲۴ استفاده شد.نتایج نشان داد که از میان پنج ویژگی شخصیت تنها سه ویژگی روان رنجور خویی، برون گرایی و وظیفه شناسی با خودکارآمدی رابطه داشتند و همچنین مشخص شد که از بین سه ویژگی فوق تنها دو ویژگی روان رنجور خویی ( Beta=-./۳۰۶ P<۰.۰۵) و وظیفه شناسی ( ( Beta=./۴۳۱ P<۰.۰۵ می توانند خودکارآمدی را پیش بینی کنند که با توجه به ضریب استاندارد، صفت شخصیت وظیفه شناسی نسبت به صفت شخصیتی روان رنجور خویی از اهمیت بالاتری برخوردار است.در نتیجه افراد دارای صفت شخصیتی وظیفه شناسی، نسبت به افراد دارای صفت روان رنجور خویی از خودکارآمدی بالاتری برخوردارند که این امر در آموزش دانشجویان باید مورد توجه اساتید قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، ویژگی های شخصیت ، دانشجویان