تدوین مدل پراکنش جمعیت شهری با رویکرد رشد هوشمند (نمونه موردی منطقه ۲ شهرداری تهران)

الگوی رشد شهری در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم به صورت پراکنش شهری بوده که سبب شده شهرها به صورت افقی گسترش یابند و پیامدهای ناگوار زیادی را برای شهرها پدید آورده است . از جمله ی این پیامدها می توان به گسترش تدریجی کالبد شهر به پیرامون و دست اندازی شهر به اراضی کشاورزی و باغات، محدودیت ها و زیان های زیست محیطی اشاره کرد .آنچه قابل تعامل است اینکه مفاهیم جدید الگوی رشد هوشمند از جمله انگاره های دوستدار پیاده روی و دوری از حمل ونقل ماشین محور و اختلاط کاربری های اراضی به منظور کاهش هرچند نسبی آلودگی هوا و صرفه جویی در هزینه های توسعه در کلا نشهرهای کشور است .روش پژوهشی ، تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی می باشد. پرسشنامه تحقیق در ابعاد اجتماعی ،اقتصادی ،کالبدی ،زیست محیطی و مدیریتی حقوقی بر اساس مبانی نظری و بررسی پیشینه و ادبیات تحقیق و اصول و معیار های مستخرج شده از جمع بندی آنان، تهیه و بر اساس روش دلفی روایی آن تایید شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و استفاده از ضریب همبستگی پیرسون ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته های تحقیق حاکی از آن است ، رشد هوشمند در برگیرنده ی راهبردها و شیوه های عملیاتی متفاوتی است که چگونگی انجام و عملکرد آنها بستگی به موقعیتهای خاص و شرایط مکانی و زمانی دارد و از جمله این موارد اختلاط کاربری مسکونی و خدماتی در محلات مسکونی برای ایجاد سرزندگی و پویایی ، رعایت فاصله زمانی ۵ تا ۱۰ دقیقه پیادهروی در دسترسی به مرکز محله ، اهمیت توجه ویژه به طراحی فضاهای عمومی مناسب معلولین و کودکان و سالمندان و زنان چون پارک و...می توان اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

پراکنش جمعیت شهری ، رشد هوشمند ، شهرداری منطقه دو تهران