حفاظت زیست محیطی در برابر آسیب های معماری ( ساخت و ساز های شهری )

نحوه طراحی شهری تاثیر مستقیم بر سامت افرادی دارد که در آن محیط زندگی می کنند. هر چه بافت شهر مطابق با طبیعت و نیازهای انسان باشد انسان احساس آرامش بیشتری می کند. در چند قرن اخیر با پیدایش آسمان خراش ها و سازه های مدرن بافت شهری تغییر زیادی پیدا کرده است و از آن حالت قدیمی و نزدیک به طبیعت بشر خارج شده است. نیازهای روحی انسان همانند دیگر نیازهای او باید در معماری جدید مورد توجه قرار بگیرد. معماری جدید فقط به طراحی ساختمان های مقاوم در برابر حوادث طبیعی، نماهای جدید، افزایش ارتفاع، دکوراسیون داخلی خاصه نمی شود بلکه به سامت روان انسان نیز توجه کرده و با استفاده از فطرت بشر و الهام از سازه های طبیعی، محیطی را برای زندگی او انتخاب می کند که کمترین ضربه را به جهان هستی و بشر وارد کند.آنچه از پژوهش پیش رو به دست آمده است که با بکارگیری روش های طراحی اکولوژیک در ساختمان و توجه به قواعد آن، ضمن برطرف کردن بخشی از نیاز انرژی در ساختمان، از آلودگی محیطی نیز کاسته شده و ساختمان ها کمترین تاثیر مخرب را بر محیط زیست خواهند داشت. طراحی اکولوژیکی یک رویکرد نوین در نگهداشت هرچه بیشتر از انرژی های پاک بوده که با ۵ روش کلی میتوان به آن دست یافت. این روش ها و اصول ساخت آنها میتواند به عنوان بخشی از ضوابط ساختمان سازی در ایران در نظر گرفته شده و به عنوان ضوابطی در شهرداری ها مطرح شود تا بدین طریق بتوان به ساخت و سازی پایدار دست یافت که در جهت بیشینه ی نگهداشت انرژی گام برمیدارد.اینکه چرا و چگونه میتوان اقداماتی را برای ایجاد یک معماری متناسب با شرایط زیست محیطی جهت پایداری منابع زمینی انجام داد، مبحث این مقاله میباشد .روش این پژوهش مبتنی برمطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدحفاظت زیست محیطی (معماری پایدار) به اصاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

کلیدواژه ها:

حفاظت زیست محیطی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، آسیب