تحلیل و بررسی شاخص های تاثیرگذار تقارن بر معماری پایدار (نمونه موردی :مسجدوکیل و نصیرالملک شیراز)

مفهوم پایداری در واقع صفتی است که موجب آرامش و تداوم زندگی با کیفیت و منطبق بر نحوه زندگی در طول زمان است . این مقوله در زمینه های متفاوتی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته و معماری به عنوان کالبدی برای زندگی انسان میتواند یکی از مهمترین زمینه های بروز آن باشد.معماری ایران که یکی از غنی ترین نمونه های معماری بومی با دستاوردهای فرمی و نیارشی قابل ذکر در جهان است ، در گذر از دوران اسلامی به یکی از نمونه های موفق معماری مفهومی ، معناگرا و عرفانی بدل شد.در دوران اولیه ورود اسلام به ایران، شرایط سیاسی و اجتماعی از سویی و الگوی جدید جهان بینی که اسلام به ارمغان آورده بود از سوی دیگر باعث شد تا فرم هایی از معماری به خصوص در مساجد ایران شکل بگیرد که با کالبد معماری ایران تناسب چندانی نداشت ، لذا در برهه های زمانی و شرایط مناسب به تدریج این کالبد تغییر شکل یافت و جای خود را به فرمهای آشنا و تجربه شده مانند تقارن واگذارد. لذا این پژوهش در پی یافتن چرایی و رمز ماندگاری و جاودانگی عنصر تقارن در مجموعه آثار معماری به جا مانده از دوران گذشته است .در راستای دستیابی به شاخصه های عینی تاثیرگذار تقارن بر طراحی پایدار بر آن شدیم دو مسجد وکیل و نصیرالملک شیراز را به عنوان نمونه موردی اجرا شده مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم . مساجد وکیل و نصیرالملک شیراز با بهره گیری از ویژگی های معماری سنتی بومی در عین طراحی منحصر به فرد و اجرای دقیق و برنامه ریزی شده، به عنوان اولین مساجد همگام با تقارن،معرفی میشوند.

کلیدواژه ها:

تقارن ، معماری پایدار ، مسجدوکیل ، مسجدنصیرالملک