اثر اسیدآبسزیک‎ بر جوانه‎زنی دانه، کشت کالوس و رویان زایی بدنی ژنوتیپ های کلزا (Brassica napus L.) تحت تنش شوری

شوری از عوامل اصلی محدود کننده ی رشد و کاهش عملکرد گیاهان زراعی می باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات اسید آبسزیک بر جوانه زنی دانه، رشد دانه رست ها و همچنین کشت زیرلپه سه ژنوتیپ کلزا در سطوح مختلف شوری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. ژنوتیپ های مختلف در سه سطح، شوری در چهار سطح و اسید آبسزیک در سه سطح فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش بودند. همچنین در آزمایشی جداگانه جداکشت های محور زیرلپه، در محیط کشت MS به همراه دو میلی گرم در لیتر ۶-بنزیل آمینوپورین و یک میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید در تیمارهای شوری و اسید آبسزیک ذکر شده در آزمایش جوانه زنی کشت شد. در بررسی جداگانه دو فاکتور، مشاهده شد که هر دو عامل نقش بازدارنده ای در جوانه زنی دانه، رشد دانه رست ها، پینه زایی و رشد پینه در تمامی ژنوتیپ ها داشتند. برهمکنش معنی دار دو فاکتور، بیانگر این است که در سطوح مختلف اسیدآبسزیک پاسخ ژنوتیپ ها به شوری متفاوت است. اکثر صفات جوانه زنی ارزیابی شده در سطوح مختلف اسیدآبسزیک و تحت تنش شوری دارای اختلاف معنی دار در سطح یک درصد بودند. به نحوی که دانه ها در سطح ۱۰ میکرومول اسیدآبسزیک نسبت به ۵ میکرومول، دارای وضعیت جوانه زنی بهتری در محیط های حاوی شوری بودند. مشاهده تغییرات پینه زایی و رشد پینه در اثر شوری در سطوح اسیدآبسزیک حاکی از پینه زایی و رشد بهتر پینه در ۵ میکرومول اسیدآبسزیک در سطوح پایین شوری (۶۰ و۱۲۰ میلی مول) در مقایسه با همین مقادیر شوری در واحدهای آزمایشی بدون اسیدآبسزیک بود (در سطح یک درصد).

کلیدواژه ها:

پینه زایی ، تنظیم کننده رشد گیاهی ، جداکشت ، زیرلپه ، کشت بافت